Gelenek Gürcistan

Tamada (Tost Ustası)

Bir tamada, Gürcistan supra'sının lideridir. Aileye yakın olan kişi, iyi konuşmalı ve iyi bir mizah anlayışına sahip olmalıdır. Genellikle tamada, Gürcistan'da çok takdir edilen kadeh kaldırma sıralamasını takip eder. Bir tamada, supra'dan sorumlu olan kişidir. Farklı toasts getirir ve supra üyeleri bunları benimser ve genişletir. Fransız gezgin Jean Chardin (1643-1718), Gürcülerin üçüncü öğünden sonra içmeye başladığını yazdı. Kralın yanında oturan ilk 8 adam ayağa kalkar ve şarap içer, ardından herkes kadehi masadaki diğer üyelere geçirir, herkes kadehi içene kadar. Daha büyük kadehlerle (kadeh, kantsi) içilen sonraki toasts ve nihayetinde soylular için içilen toasts not edilmelidir. Dikkat çekici olan, kimseye daha fazla içki içmeye zorlanmamasıdır. Tamada ve toasts'ların yanı sıra Gürcü supra'nın temel özelliği şarkı söylemektir. Parti sırasında hem halk şarkıları hem de şehir şarkıları icra edilir.

Tiflis'te, Bambis Rigi caddesinin başı, bir şarap kantsi (içki boynuzu) tutan bir adamın bronz heykeli ile süslenmiştir. Bu, Mtskheta'nın eski Gürcü şehrine yakın bir yerde 2006'da kazılan birinci yüzyıldan kalma küçük bir bronz heykelin büyük bir kopyasıdır.

Khatoba

Lasharis Jvari (Lashari haçı), Pshavi'nin ana kutsal yeridir. İnsanlar Lasharis Jvari önünde kurtuluş, bolluk, refah, hastalıklardan ve talihsizlikten korunma için dua ederler. Geleneksel olarak bir koyun, Lasharis Jvari'ye kurban edilir.

Gürcü Supra & Bayramlar.

Georgische Supra & Feestdagen.

Genellikle özel etkinlikler kraliyet sarayında gerçekleşirdi ve bu nedenle Gürcü ziyafetinin çoğu geleneğini on altıncı ila on sekizinci yüzyılda Gürcistan'ı ziyaret eden seyyahlar ve diplomatik misyonlarla ilgili raporlarda bulabiliriz, ayrıca tarihî belgelerden bulabiliriz. Batı veya Doğu Gürcistan'ın kralları, konuklarına büyük saygı, özen ve cömert misafirperverlikle davrandılar.

Yemekleri altın kaplarda krala ve katholikosa sunuyorlardı; diğer rahipler ve soylular gümüşle servis ediliyordu. Misafirlere oruç yemekleri ve normal yemekler sunuldu. Masa üzerinde et yemekleri hakimdi; aynı zamanda tarçın, şeker, safran ve nar taneleri ile baharatlanmış bir tür pilav, börekler, balık yemekleri, soslar, sebzeler vb. tüketiyorlardı. Chardin, ziyafetteki misafirlere hizmet ediliş tarzından etkilendi: yemekler özel bir sıraya göre sessizce masaya yerleştirildi, sessizce hareket ediliyordu. Herkes görevlerini sakin bir şekilde yerine getiriyordu. Bu ziyafetteki yüz elli konuğun sessizce yemek yerken, masadaki üç Avrupalı daha fazla gürültü yapıyordu.

Chardin, kralın bayramında sunulan yemek çeşitliliğini de tasvir etti. Üç çeşit ekmek sunuldu: biri kağıt gibi ince, diğeri parmak kalınlığında ve üçüncüsü küçük, tatlı ekmekti. Belki de ince Lavashi (pide), maya eklenerek yoğrulan ekmek ve Nazuki (düz, tatlı hamur işi) idi.

Yılbaşı Gürcistan'da en popüler tatildir. İnsanlar buna özel olarak hazırlanır; ev temizlenir ve güzel bir şekilde süslenir.

Yılbaşının zorunlu bir öğesi Noel ağacıdır, ancak aynı zamanda bir fındık dalından yapılan Chichilaki de kullanılır. Bu gelenek, Batı Gürcistan'da ortaya çıkmıştır.

Yılbaşı akşam yemeğini Satsivi, Gozinaki, kızarmış domuz eti ve Churchkhela gibi belirli yemekler olmadan düşünmek imkansızdır. Yılbaşı kutlaması 31 Aralık akşamı başlar ve neredeyse bir hafta sürer - aile üyeleri, arkadaşlar ve komşular birbirlerini ziyaret eder, bazen birlikte Yılbaşı'nı kutlarlar.

Noel, Gürcistan'da 7 Ocak'ta kutlanır. Sovyet geçmiğinden, dini bayramlar kutlanmazdı; aksine, otoriteler tarafından kınandılar.

Kantsi (içki boynuzu)

Seramik sürahiler (Kvevri) yanı sıra altın, gümüş ve bronz kaplar ve diğer seremonial kaplar; şarap için özel kesiciler, çekirdek çıkartıcılar vb. Trialeti kültürünün (M.Ö. III-II yüzyıl) en dikkat çekici artefaktları, Doğu Gürcistan'da bulunan benzersiz şarap bardakları, kâseler ve sürahilerdir.

Hristiyanlığın Gürcistan'a tanıtılması da şarap kültü ile bağlantılıdır: Azize Nino, haçı üzüm asmalarından yaptı, saçlarıyla ördü ve Hristiyanlığı yerel halka vaaz etti.